Mazowiecki Park Krajobrazowy to duży kompleks leśny po prawej stronie Wisły na południe od Warszawy. Zaczyna się jeszcze w granicach stolicy, biegnie wzdłuż linii otwockiej i dalej – linii kolejowej nr 7 do Pilawy i Osiecka. Teren jest pokryty w większości lasem sosnowym, pozostałością dawnej Puszczy Osieckiej, ale są tu również liczne torfowiska i pozostałości bagien, poprzecinane charakterystycznymi dla części mazowieckich parków i uwielbianymi przez turystów drewnianymi kładkami.
WIĘCEJ POMYSŁÓW NA WIOSENNE WYPRAWY
Wzdłuż linii otwockiej
Linia kolejowa, którą bardzo często kursują pociągi Kolei Mazowieckich i mają w parku oraz na jego obrzeżach kilka stacji (m.in. Świder, Otwock, Celestynów, Stara Wieś, Chrosna), oznacza dostępność terenów zielonych dla spacerowiczów i rowerzystów, którzy mogą swoje jednoślady wozić kolejką bezpłatnie, wysiąść praktycznie w środku lasu i ruszać na spotkanie z wiosną.
Otulina i obrzeża parku to także miejsca atrakcyjne na wiosenne spacery: nadświdrzańskie ścieżki, uliczki Józefowa, Otwocka, Świdra i Karczewa oraz występujące na tym terenie przykłady charakterystycznej architektury drewnianej. Zapoczątkował ją pod koniec XIX wieku artysta Michał Andriolli w swoim folwarku Anielin, a celną nazwą wwiercającą się w pamięć – świdermajery – obdarzył poeta Konstanty Ildefons Gałczyński.
Inną opcją w tej okolicy jest odwiedzenie w Otwocku Wielkim pałacu położonego nad jeziorem Rokola. W dawnej rezydencji Bielińskich mieści się obecnie oddział Muzeum Narodowego – Muzeum Wnętrz. Zamknięte w sezonie zimowym, ożywa w kwietniu, a turyści mogą nie tylko zajrzeć do pałacowych wnętrz, ale także wziąć udział w licznych wydarzeniach kulturalnych organizowanych także w pięknym zabytkowym parku.
Bagno Całowanie
Mazowiecki Park Krajobrazowy, dzięki przewadze lasu sosnowego, posiada wyjątkowy, bardzo pozytywny dla naszego zdrowia mikroklimat. Nie bez powodu Otwock stał się pod koniec XIX wieku (po wybudowaniu linii Kolei Nadwiślańskiej z Mławy przez Warszawę do Lublina i dalej do Kowla) uzdrowiskiem, a później także modną miejscowością letniskową.
Jedną z najpopularniejszych ścieżek przyrodniczych jest pętla „13 Błota Stóp” wokół Bagna Całowanie, będącego jednym z największych torfowisk Mazowsza i ostoją wielu gatunków ptaków. To właśnie tutaj gniazdują czarne bociany, symbole parku, a także derkacze i orliki krzykliwe. Całuśna nazwa pochodzi prawdopodobnie od rosnącej tu niegdyś paproci o nazwie nasięźrzał pospolity, która – zebrana w nocy – gwarantowała dziewczętom zainteresowanie płci przeciwnej…
Właśnie na tej ścieżce wędruje się po zamocowanych nad bagnami drewnianych pomostach. Oryginalną atrakcją tej trasy jest też wieża widokowa, która umożliwia oglądanie ptaków podczas wiosenno-jesiennych wędrówek. Do pętli można dotrzeć od strony wsi Całowanie i Pękatka.
Inne trasy dla pieszych i rowerzystów
Inną trasą prowadzącą przez bagna jest ścieżka rowerowa „Szlakiem Mazowieckich Wsi”. Jak wskazuje nazwa, przystankami na blisko 24-kilometrowej trasie są wioski o tradycyjnej mazowieckiej zabudowie – Regut i Ponurzyca. Popularną ścieżką rowerową jest 10-kilometrowa trasa przez lasy celestynowsko-otwockie, łącząca zabytkowe miejsca z okresu międzywojennego i II wojny światowej.
Obie ścieżki mają swój początek przy stacji PKP w Celestynowie. Z tego samego miejsca można także wyruszyć na spacer ścieżką „Celestynowskie rezerwaty”, by odwiedzić aż trzy z nich: Grądy Celestynowskie, Bagno Bocianowskie i Żurawinowe Bagno.
Ale jeśli 14 km to za dużo na początek sezonu, można wybrać się na krótki spacer „Łabędzim szlakiem” – ścieżką dydaktyczną o długości 1,2 km w pobliżu ośrodka edukacyjnego „Baza Torfy” w Karczewie.
