Liczne warstwy farby i źle dobrany do wnętrza kaplicy kremowy kolor przez lata skrywały urodę wystroju niewielkiego kościoła Niepokalanego Poczęcia NMP w Warszawie. Świątynia przy Krakowskim Przedmieściu 62, znana także jako kaplica Res Sacra Miser, odkrywa swoje tajemnice dzięki kolejnym etapom prac konserwatorskich wnętrza.
Ukryty detal
W grudniu 2022 r. zakończyła się konserwacja żeliwnych balustrad, znajdujących się na antresoli chóru muzycznego oraz ambony. Balustrada i ambona zostały umieszczone między 1825 a 1845 r. na ścianach pokrytych XVIII-wiecznymi freskami.
Przed rozpoczęciem prac konserwatorskich wszystkie odlane z żeliwa elementy pomalowane były na kolor kremowy. Przez lata wraz ze zmianą wystroju wnętrza kościoła przemalowywano je co najmniej sześć razy. Właśnie dlatego detal ornamentów był nieczytelny.
Ażurowy ornament
Po usunięciu nawarstwień farby odsłonięto finezyjny ażurowy ornament i przywrócono pierwotny, czarny kolor balustrad i żeliwnego kosza ambony. Konserwacji poddano także drewniany baldachim ambony. W trakcie badań konserwatorskich okazało się, że pierwotnie biały również pomalowany został na kolor czarny. Farba zawierała grafit, aby imitować metal. Dekorujące baldachim promienie glorii i rzeźbioną gołębicę pokryto złotem płatkowym i srebrem.
Wtórna, kremowa kolorystyka niekorzystnie wpływała na estetykę historycznego wnętrza. Ciemne, żeliwne elementy stanowiły znaczący akcent wystroju kościoła. Dzięki konserwacji została przywrócona dekoracyjna funkcja tych obiektów we wnętrzu.
Klasztor ukryty w pałacu
Kościół powstał w 1664 r. w dawnej sali jadalnej pałacu Adama Kazanowskiego jako kościół klasztorny karmelitanek bosych. To obiekt o wyjątkowej wartości artystycznej i historycznej, zwłaszcza, że jest to jedna z niewielu warszawskich świątyń, które przetrwały działania wojenne bez większych zniszczeń.
Wykonane prace są kontynuacją współfinansowanego ze środków m.st. Warszawy od 2016 r. kompleksowego projektu konserwatorskiego całego wnętrza. W ubiegłych latach zakończono konserwację dekoracji malarskich sklepienia. Na ścianach odsłonięto freski z czasów karmelitanek bosych z I poł. XVIII w. (zamalowane w latach 60. XX w.) oraz zakonserwowano znajdujące się nad galeriami, namalowane wprost na tynku, obrazy olejne z 2 połowy XIX w. To jeszcze nie koniec. W 2023 r. rozpocznie się konserwacja rzeźb i obrazów ołtarza głównego.
Zakres już wykonanych prac przybliża moment, kiedy to niezwykłe wnętrze będzie mogło być udostępnione szerszej publiczności.
